"W zaplombowanych wagonach jadą krajem imiona..." - lekcja języka polskiego i biblioteczna
To ważny dla mnie wiersz (i ważna poetka), lekcję przygotowałam bardzo starannie. Wzbogacona jest o materiały filmowe i książkowe oraz zdjęcia. Kilkakrotnie realizowałam ją w klasach 3 gimnazjum i ósmych. Porusza istotny i trudny temat - Holokaust.
Przed laty w getcie trwało właśnie powstanie - może zatem zechcecie omówić ten wiersz?
Wszystko gotowe: karta pracy dla ucznia, "ściąga" dla Was, prezentacja.
Justyna
„W zaplombowanych wagonach jadą krajem imiona…”
-
Wisława Szymborska „Jeszcze”.
1. Przeczytaj fragmenty książek: „Bunt w Treblince” (Samuel
Willenberg) oraz „Świadkowie. Zapomniane głosy. Prawdziwe historie ocalonych”
(Lyn Smith) opisujące drogę do obozu śmierci.
Przed wejściem do wagonów dostaliśmy chleb. Na środku
wagonu stała beczka z wodą. Byliśmy ściśnięci jak sardynki w puszce. W jednym
kącie siedziała para z niemowlęciem, podgrzewali świeczką trochę mleka lub
słodkiej wody, żeby je napoić.
Cóż za odór był w pociągu! Nie da się tego opowiedzieć.
Nie można tego sobie wyobrazić. Byliśmy jak zwierzęta. Nie wiem, jak długo
jechaliśmy (…), ale przypuszczam, że trwało to cały dzień i noc, ponieważ kiedy
przyjechaliśmy do Auschwitz, nadal było ciemno.
Podróż pociągiem do Auschwitz trwała około 36 godzin bez
jedzenia i picia. Po prostu siedzieliśmy i podawaliśmy sobie dziecko. Nie dało
się spać (…). Powiedziałem do żony: „Jeśli nie wrócę, wyjdź ponownie za mąż,
znajdź kogoś, kto będzie dobry dla dziecka”. Ona odpowiedziała: „Jeśli ja nie
wrócę, znajdź żonę, która będzie dobra dla dziecka”. (…) Zostaliśmy wyrzuceni z
pociągu. Oddzielono mężczyzn od kobiet. Żona posłała mi pocałunek i pokazała
dziecko. (…) Przyjechały ciężarówki, zatrzymały się przy nas, były na nich
wszystkie kobiety i dzieci, na środku stała moja żona z dzieckiem. Stała jakoś
w świetle, więc mogłem ją rozpoznać. Tego obrazu nigdy nie zapomnę. Wszyscy
mieli pojechać do kąpieli, na posiłek i do mieszkań, jednak zamiast tego
musieli się rozebrać i wejść do komór gazowych. Dwie godziny później ci ludzie
zamienili się w proch, moja żona i dziecko także.
(„Świadkowie. Zapomniane głosy”)
Przed wieczorem, w pobliżu stacji kolejowej Ożarów
załadowano nas do wagonów. Popędzano nas biciem i przekleństwami. Stłoczeni
byliśmy w straszliwy sposób. W normalny wagon bydlęcy wpychano po 120 osób. Z
trudem dopchnąłem się do małego, zakratowanego okienka. (…) Zatrzymaliśmy się
na małej stacji. Stali na niej ludzie oczekujący na pociąg. „Żydzi, jedziecie
na mydło”. W wagonie zapanowała cisza.
(„Bunt w Treblince”)
2. Obejrzyj zdjęcia obrazujące ludzi zmierzających pociągami
do obozów zagłady (prezentacja), a następnie fragment filmu „Ostatni pociąg do Auschwitz” pokazujący
transport Żydów do Oświęcimia.
Uwaga! Obejrzyj fragmenty filmu od 0.45.32-0.47.09 oraz 1.30.24 – 1.32.44
Film dostępny jest tu:
Napisz, jakie uczucia wywołały w Tobie powyższe teksty
kultury. Użyj rzeczowników.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3. Przeczytaj wiersz Wisławy Szymborskiej „Jeszcze”.
Jeszcze
W zaplombowanych wagonach
jadą krajem imiona,
a dokąd tak jechać będą,
a czy kiedy wysiędą,
nie pytajcie, nie powiem, nie wiem.
Imię Natan bije pięścią w ścianę,
imię Izaak śpiewa obłąkane,
imię Sara wody woła dla imienia
Aaron, które umiera z pragnienia.
Nie skacz w biegu, imię Dawida.
Tyś jest imię skazujące na klęskę,
nie dawane nikomu, bez domu,
do noszenia w tym kraju zbyt ciężkie.
Syn niech imię słowiańskie ma,
bo tu liczą włosy na głowie,
bo tu dzielą dobro od zła
wedle imion i kroju powiek.
Nie skacz w biegu. Syn będzie Lech.
Nie skacz w biegu. Jeszcze nie pora.
Nie skacz. Noc się rozlega jak śmiech
i przedrzeźnia kół stukanie na torach.
Chmura z ludźmi nad krajem szła,
z dużej chmury mały deszcze, jedna łza,
mały deszcze, jedna łza, suchy czas.
Tory wiodą czarny las.
Tak to, tak, stuka koło. Las bez polan.
Tak to, tak. Lasem jedzie transport wołań.
Tak to, tak. Obudzona w nocy słyszę
tak to, tak, łomotanie ciszy w ciszę.
jadą krajem imiona,
a dokąd tak jechać będą,
a czy kiedy wysiędą,
nie pytajcie, nie powiem, nie wiem.
Imię Natan bije pięścią w ścianę,
imię Izaak śpiewa obłąkane,
imię Sara wody woła dla imienia
Aaron, które umiera z pragnienia.
Nie skacz w biegu, imię Dawida.
Tyś jest imię skazujące na klęskę,
nie dawane nikomu, bez domu,
do noszenia w tym kraju zbyt ciężkie.
Syn niech imię słowiańskie ma,
bo tu liczą włosy na głowie,
bo tu dzielą dobro od zła
wedle imion i kroju powiek.
Nie skacz w biegu. Syn będzie Lech.
Nie skacz w biegu. Jeszcze nie pora.
Nie skacz. Noc się rozlega jak śmiech
i przedrzeźnia kół stukanie na torach.
Chmura z ludźmi nad krajem szła,
z dużej chmury mały deszcze, jedna łza,
mały deszcze, jedna łza, suchy czas.
Tory wiodą czarny las.
Tak to, tak, stuka koło. Las bez polan.
Tak to, tak. Lasem jedzie transport wołań.
Tak to, tak. Obudzona w nocy słyszę
tak to, tak, łomotanie ciszy w ciszę.
4. Wskaż, jaka jest sytuacja liryczna przedstawiona w
utworze oraz jaką tematykę on porusza.
SYTUACJA LIRYCZNA
|
PORUSZONA TEMATYKA
|
|
|
5. Napisz, jak zachowują się ludzie jadący pociągiem, co
robią, co czują. Użyj czasu teraźniejszego.
W pociągu ludzie:
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
6. Zastanów się nad losem Żydów opisanych we wierszu.
Uzupełnij poniższą tabelę.
cytat z wiersza
|
los Żydów
|
|
jadą w nieznane, gdzieś, gdzie czeka ich zło, piekło,
śmierć
|
„chmura z ludzi nad krajem szła”
|
|
|
Nie ma sensu próbować ratunku; Żyd i tak zostanie
zgładzony wcześniej czy później
|
„tu dzielą (…) wedle imion i kroju powiek”; „tu liczą
włosy na głowie”; „syn niech imię słowiańskie ma”
|
|
|
naród zagubiony, bez swego miejsca na ziemi, odrzucany;
Żyd i tak nie znajdzie schronienia
|
7. Zaobserwuj, jak odbierana jest przez innych tragedia
Żydów ukazanych w wierszu.
Ich śmierć jest traktowana jako coś nieistotnego, nie
wywołuje współczucia. Udowodnij to, wpisując odpowiednie cytaty.
cytat
|
reakcja innych
|
|
szyderstwa, śmiech
|
|
tragedia tych Żydów jest zupełnie nieistotna,
niezauważalna, nie współczuje się im; to „tylko” jeden transport, było takich
tysiące; zupełnie nic nie znaczą; to przecież „nie-ludzie”
|
A czy kogoś w wierszu ich los obchodzi, czy ktoś o nich
myśli?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
8. Zauważ, że w wierszu to imiona, nie ludzie, jadą, wołają,
cierpią… Dlaczego poetka zastosowała taki zabieg? Poniżej znajdziesz dwa
pomysły. Który wydaje Ci się trafniejszy? Odpowiedź uzasadnij.
a) To uosobienie imion, ale jednocześnie dehumanizacja
ludzi. To nie ludzie, a tylko imiona.
b) Dla Niemców Żydzi nie byli ludźmi, nie mieli też imion,
byli tylko numerami, liczbami, kolejnym transportem. Zabieg poetki to próba
zwrócenia uwagi na ich człowieczeństwo.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
9. Przeanalizuj budowę utworu oraz jego język. Odpowiedz na
poniższe pytania.
Wiersz to liryka
pośrednia, podmiot liryczny się nie ujawnia.
|
bezpośrednia, podmiot liryczny się ujawnia i zwraca się do
adresata.
|
Zastosowanie w kilku zwrotkach
powtórzeń na początku wersów to:
apostrofa
|
anafora
|
paradoks
|
refren
|
Rymy, które pojawiają się w
wierszu to rymy:
okalające i krzyżowe
|
parzyste i okalające
|
parzyste i przeplatane
|
przeplatane i okalające
|
Wskaż przykład rymu
niedokładnego.
czas-las
|
słyszę-ciszę
|
Lech-śmiech
|
Polan-wołań
|
Wskaż przykłady rymów
wewnętrznych.
nie powiem, nie wiem; nikomu,
bez domu
|
wagonach, imiona; będą, wysiędą
|
ścianę, obłąkane; imienia, pragnienia
|
pora, torach; głowie, powiek
|
10. Przeczytaj poniższe definicje
i wyszukaj w ostatniej zwrotce odpowiednie przykłady:
Oksymoron (z gr. oksýmōron, od oksýs ostry i mōros
tępy), antylogia, epitet sprzeczny – figura retoryczna, którą tworzy się
przez zestawienie wyrazów o przeciwstawnych znaczeniach.
Oksymoron najczęściej składa się z rzeczownika i
określającego go przymiotnika (np. gorący lód, żywy trup), albo z czasownika
i określającego go przysłówka (np. spieszyć się powoli). Jest odmianą
paradoksu o znaczeniu metaforycznym. Oksymorony pojawiały się często w
literaturze baroku, np. w wierszu Andrzeja Morsztyna Vaneggiar d'una
innamorata:
„I mrozem pałam, i ogniami leję [...] Mróz gorejący, a
ogień lodowy [...] Żyjąc umieram, konam nieśmiertelnie”[1].
|
Instrumentacja głoskowa – środek stylistyczny
polegający na takim doborze słów w tekście, aby poprzez bliskie sąsiedztwo
powtarzających się podobnych głosek nadać mu szczególną wartość brzmieniową i
znaczeniową[2]. Np. L. Staff Deszcz
jesienny:
„O szyby deszcz dzwoni, deszcz
dzwoni jesienny”
|
Oksymoron:
……………………………………………………………………………
Instrumentacja głoskowa:
……………………………………………………………………..
11. Przygotuj napis nagrobny,
którym można by uwiecznić pamięć ukazanych w wierszu Żydów, gdyby mieli szansę
posiadać własną mogiłę…. Użyj ich imion.
Tu spoczywają…
|
Prezentacja? TU
[1]
http://pl.wikipedia.org/wiki/Oksymoron
[2]
http://pl.wikipedia.org/wiki/Instrumentacja_g%C5%82oskowa
Komentarze
Prześlij komentarz